Ο Αμπέμπε μπήκε τρέχοντας στην καλύβα της οικογένειάς του, στην άκρη του μικρού χωριού, στα βάθη της Αφρικής. Στο χέρι του κρατούσε το πτυχίο του πνευματιστή που κατάφερε να αποκτήσει μετά από πολλά ξενύχτια, διάβασμα και συνομιλίες με τα πνεύματα των πεθαμένων της φυλής. Ο πατέρας του, τον αγκάλιασε περήφανος. «Άντε, γιε μου, να σε δούμε και μάγο του χωριού. Ο Μπολάλε είναι γέρος και σύντομα θα πάει να συναντήσει τους προγόνους μας», τού είπε συγκινημένος. Ο Αμπέμπε χαμήλωσε το βλέμμα του. «Λυπάμαι που θα σου το πω πατέρα, αλλά δεν θα μείνω στο χωριό. Είμαι πλασμένος για μεγάλα πράγματα. Θα πάω στο εξωτερικό να κάνω διεθνή καριέρα». Ο πατέρας στεναχωρήθηκε αλλά δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Ήθελε το καλύτερο για το παιδί του. «Και που θα πας Αμπέμπε;», τον ρώτησε με αγωνία. «Σε μια χώρα που σέβονται και εκτιμούν τους επιστήμονες. Στην Ελλάδα…».
Σήμερα
Στο ημιφωτισμένο δωμάτιο του σπιτιού του, ο Αμπέμπε γέμισε το ποτήρι του με μπίρα. Έριξε λίγο αίμα νυχτερίδας που του είχε ξεμείνει από μια θυσία και μια σταγόνα δηλητήριο φιδιού από αυτό που του στέλνει ο γέρος πατέρας του από την Αφρική. Το ήπιε μονορούφι. Ο προβληματισμός ήταν ζωγραφισμένος στο πρόσωπό του. Δεν μπορούσε να καταλάβει πως γίνεται, μετά από 20 χρόνια προσφοράς στην ελληνική κοινωνία, οι Έλληνες να αποδεικνύονται τόσο αγνώμονες. Τόσες πλούσιες χήρες βοήθησε να μιλήσουν με τον μακαρίτη, τόσα ματζούνια παρασκεύασε που έκαναν άγνωστους ανθρώπους να ερωτευτούν μεταξύ τους και σε τόσους ανθρώπους είπε την μοίρα τους κοιτάζοντας μόνο τα ντουμάνια από καμένες δάφνες ή τα κατακάθια του καφέ. Και ποιο ήταν το ευχαριστώ; Να φτάσει στο σημείο να παρακαλάει για δουλειά. Αμέτρητες σκέψεις βασάνιζαν το μυαλό του. Τι λαός είναι αυτός που ξεχνάει όσους τον βοηθούν; Αν δεν αγαπούσε τόσο την Ελλάδα και την Θεσσαλονίκη, θα γύριζε πίσω στο χωριό του. Και τότε πήρε την απόφαση για μια τελευταία προσπάθεια. Και αυτή την προσπάθεια θα την έκανε από την mainstream οδό…
Στο ημιφωτισμένο δωμάτιο του σπιτιού του, ο Αμπέμπε γέμισε το ποτήρι του με μπίρα. Έριξε λίγο αίμα νυχτερίδας που του είχε ξεμείνει από μια θυσία και μια σταγόνα δηλητήριο φιδιού από αυτό που του στέλνει ο γέρος πατέρας του από την Αφρική. Το ήπιε μονορούφι. Ο προβληματισμός ήταν ζωγραφισμένος στο πρόσωπό του. Δεν μπορούσε να καταλάβει πως γίνεται, μετά από 20 χρόνια προσφοράς στην ελληνική κοινωνία, οι Έλληνες να αποδεικνύονται τόσο αγνώμονες. Τόσες πλούσιες χήρες βοήθησε να μιλήσουν με τον μακαρίτη, τόσα ματζούνια παρασκεύασε που έκαναν άγνωστους ανθρώπους να ερωτευτούν μεταξύ τους και σε τόσους ανθρώπους είπε την μοίρα τους κοιτάζοντας μόνο τα ντουμάνια από καμένες δάφνες ή τα κατακάθια του καφέ. Και ποιο ήταν το ευχαριστώ; Να φτάσει στο σημείο να παρακαλάει για δουλειά. Αμέτρητες σκέψεις βασάνιζαν το μυαλό του. Τι λαός είναι αυτός που ξεχνάει όσους τον βοηθούν; Αν δεν αγαπούσε τόσο την Ελλάδα και την Θεσσαλονίκη, θα γύριζε πίσω στο χωριό του. Και τότε πήρε την απόφαση για μια τελευταία προσπάθεια. Και αυτή την προσπάθεια θα την έκανε από την mainstream οδό…
Οι αποδείξεις
Το Leontios.com παρουσιάζει κατ’ αποκλειστικότητα το διαφημιστικό φυλλάδιο του Αμπέμπε που θα έπρεπε να διδάσκεται σε κάθε σχολή Εμπορίας και Διαφήμισης της Ελλάδας και την αλλοδαπής που σέβεται τον εαυτό της. Για ευνόητους λόγους έχω καλύψει το όνομα του πνευματιστή για να μην νομίζουν κάποιοι ότι τα παίρνουμε από τη διαφήμιση. Πάμε στην ανάλυση…
Το κείμενο αρχίζει -σωστά- με την αναφορά στην πολυετή πείρα του λειτουργού. Τα 20 χρόνια εμπειρίας τού δίνουν το συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των αρχάριων συναδέλφων του. Τι να πει ο ψάρακας αν χρειαστεί να καλέσει και να μιλήσει με το πνεύμα του Σωκράτη; Τίποτα. Ούτε καν θα το βρει. Ενώ αυτός με την μεγάλη ατζέντα μπορεί να μιλήσει με τις ψυχές ανθρώπων που πέθαναν πριν από πολλούς αιώνες.
Δεύτερον. Ο πνευματιστής είναι τόσο καλός στη δουλειά του που μπορεί να λύσει κάθε πρόβλημα ταχύτερα και καλύτερα από κάθε άλλον. Αυτό, πιθανότατα, έχει να κάνει με τα κονέ του στο χώρο του αοράτου. Το ύφος του, βεβαίως, είναι αντιδεοντολογικό και ενδέχεται να τον καλέσει σε απολογία ο Σ.Π.Π. (Σύλλογος Πτυχιούχων Πνευματιστών) αλλά ο Αμπέμπε δεν μασάει. Είναι τόσο σίγουρος για τις δυνατότητές του που μπορεί να αντεπεξέλθει σε κάθε πρόκληση. Προσθέστε ακόμη έναν πόντο στα υπέρ του.
Στη συνέχεια λέει ότι μπορεί να κάνει ερωτευμένους καλύτερα από πριν. Καταστρατηγείται το συντακτικό αλλά το πιάσαμε το νόημα.
Μπορεί να κάνει αγνώστους ανθρώπους να ερωτευτούν. Οκ. Αρκεί μην βρίσκεται ο ένας στην Ανατολή και άλλος στη Δύση γιατί θα ταλαιπωρηθούν άδικα. Οι σχέσεις εξ’ αποστάσεως δεν πετυχαίνουν.
Δίνει πανίσχυρα φυλακτά για προστασία (από μάτι, σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα, χολέρα κτλ). Επίσης, οκ.
Και επειδή οι γνώσεις του πνευματιστή στο μάρκετινγκ είναι σε δυσθεώρητα επίπεδα, κράτησε για το τέλος το καλύτερο: «Λύνω σημαντικές δικαστικές υποθέσεις σεξουαλικού περιεχομένου». Πόσο μαλάκες μπορεί να αισθάνονται οι ψυχοπαθείς βιαστές και οι παιδεραστές που πήγαν και έδωσαν τα χρήματά τους σε δικηγόρους για να καταλήξουν στη φυλακή; Δεν ξέρω με ποιον τρόπο μπορεί να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα αλλά αν εκβιάζει εισαγγελείς και δικαστές, δεν θέλω να το ξέρω.
Και το κερασάκι στην τούρτα: Υπόσχεται αποτελέσματα σε 7 ημέρες. Χωρίς να κολλάει στη γραφειοκρατία και άλλα παρόμοια προβλήματα. Τα ακούτε οι υπόλοιποι;
Βέβαια, επειδή ο άνθρωπος είναι πνευματιστής και όχι καθηγητής στο Harvard, η μετάφραση του κειμένου του στα αγγλικά είναι για το ανάθεμα. Μάλλον δούλεψε το «google translate». Επίσης, γιατί στο κομμάτι των αγγλικών δεν έχει μεταφραστεί και η διεύθυνση;
Επιμύθιο
Η απελπισία, ο πόνος και η αμάθεια μπορεί να οδηγήσει αρκετούς ανθρώπους στο να αναζητήσουν ανακούφιση στους τσαρλατάνους. Το γεγονός όμως ότι υπάρχουν ακόμη λαμόγια που δραστηριοποιούνται σε τέτοιους τομείς, αποδεικνύει ότι υπάρχουν ακόμη αφελείς που ζουν στον μεσαίωνα, που νομίζουν ότι η ζωή τους ορίζεται από την κίνηση των πλανητών και δεν έχουν ακούσει ότι μία ανθρώπινη κατασκευή κόβει βόλτες στον Άρη. Και όλα αυτά στο έτος 2012. Και όλα αυτά σε έναν λαό που έβαλε τις βάσεις από την ιατρική και την φιλοσοφία μέχρι θέατρο και τη μουσική…
Υ.Γ. Και τώρα σταματάω γιατί ο Αμπέμπε έχει το γραφείο του κοντά στην εργασία μου. Μπορεί να μην στείλει πνεύματα για να με στοιχειώσουν αλλά δεν αποκλείεται να μαζέψει τίποτα καρντάσια από την Αφρική και να με σαπακιάσουν στο ξύλο…
