Ελευθερία Αρβανιτάκη

Γνώρισα -όπως και ο περισσότερος κόσμος- την Ελευθερία Αρβανιτάκη μέσα από τα τραγούδια της, αυτά που θα ερμηνεύσει τη Δευτέρα στη συναυλία της στη Μονή Λαζαριστών. Στα δεκατέσσερα χρόνια που ασκώ τη δημοσιογραφία δεν είχα την ευκαιρία να της πάρω μια συνέντευξη -ή, αν προτιμάτε, να κάνω μια κουβέντα μαζί της. Μέχρι και πριν από μερικές ημέρες… Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν είναι μόνο μια καλλιτέχνιδα με εξαιρετικό ερμηνευτικό ταλέντο, αλλά κι ένας άνθρωπος που ζει μέσα στον κόσμο, με άποψη και ανησυχίες. Για να καταλάβετε τι εννοώ, παραθέτω ένα απόσπασμα από την συνέντευξη:

>> Διάβασα ότι ήσασταν κι εσείς μια «αγανακτισμένη». Τι σας έκανε να κατεβείτε στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας;

Ό,τι έκανε και τον υπόλοιπο κόσμο: έχει να κάνει με το γεγονός ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια κατάσταση την οποία δεν επιλέξαμε. Έχει να κάνει με μια κατάσταση την οποία δεν ξέραμε. Θεωρώ ότι υπάρχει μια μεγάλη εξαπάτηση, θεωρώ ότι πρέπει να το δηλώσουμε και να ζητήσουμε και ευθύνες. Πρέπει να συμβάλουμε όλοι ώστε να επανέλθει στους πολιτικούς η αίσθηση της ευθιξίας, γιατί νομίζω ότι αυτό έχει εξαφανιστεί. Κατέβηκα στην πλατεία -και θα κατεβώ ξανά!

>> Αυτό σημαίνει ότι αφορίζετε γενικότερα την πολιτική και τους πολιτικούς;

Ασφαλώς και όχι. Ζούμε σ’ ένα δημοκρατικό κράτος. Πολίτευμά μας είναι η δημοκρατία και πρέπει να την υπερασπιζόμαστε. Και, ακριβώς επειδή ζούμε σε δημοκρατία, έχουμε το δικαίωμα να διαμαρτυρηθούμε και το δικαίωμα να ζητήσουμε ευθύνες από τους ανθρώπους τους οποίους πληρώνουμε και τους ανθρώπους τους οποίους εκλέγουμε. Όταν, λοιπόν, τους ψηφίζουμε για να μας φροντίζουν, πρέπει να ζητάμε και την τιμωρία τους, πρέπει να ζητάμε και τον έλεγχό τους.

Τα υπόλοιπα στις σελίδες του "live!" και την σκηνή της Μονής Λαζαριστών.