Tattoo culture

Παρ’ ότι η απαρχή της ιστορίας τής δερματοστιξίας χάνεται στα βάθη των αιώνων, η σχέση του Έλληνα με τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης έχει περάσει από διάφορα στάδια. Μέχρι και πριν από τρεις-τέσσερις δεκαετίες, οι μοναδικοί άνθρωποι που έβλεπες να έχουν “χτυπήσει” μια εικόνα σε κάποιο σημείο του σώματός τους ανήκαν σε κάποια από τις ακόλουθες κατηγορίες: ο κύριος Τάκης, που είχε διατελέσει στα νιάτα του ναυτικός και ξύπνησε ένα πρωινό στη Σαγκάη με μια γοργόνα στο μπράτσο του, ο μπάρμπα-Τάσος, που είχε κάνει φυλακή και κάποια στιγμή αποφάσισε να κρατήσει για πάντα στο χέρι του τον αριθμό του κελιού, κάτι ροκάδες με νεκροκεφαλές, που προσπαθούσαν να μιμηθούν τα ινδάλματά τους, μηχανόβιοι με ημίγυμνες κοπελιές και μεμονωμένοι νταλκαδιάρηδες που έγραψαν με κεφαλαία γράμματα το όνομα του αισθήματος (και κάποια στιγμή προσπαθούσαν να βρουν τρόπο για να σβήσουν το “Σούλα” από το μπράτσο τους...).

Στο "live!" της Κυριακής καταπιανόμαστε με το τατουάζ (χωρίς γοργόνες και "Σούλες"). Τι είναι τελικά; Σημάδι ανδρισμού, κοινωνικής θέσης, φυλαχτό, έργο τέχνης, μέσο αναγνώρισης ανάμεσα σε μέλη μυστικών ομάδων; Την απάντηση δίνουν οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης... Το τατουάζ άφησε πίσω του το στίγμα του παρεξηγημένου και βρήκε τη θέση που του αξίζει.