Παιδεύτηκα επί αρκετή ώρα μέχρι να καταλήξω στον τίτλο της ανάρτησης. Όχι γιατί δεν είχα έμπνευση αλλά γιατί δεν ήξερα ποιον τίτλο, από αυτούς που είχα σκεφτεί, να επιλέξω. Τελικά, προτίμησα την ονομασία μιας ταινίας του 2005, με σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή τον Τζορτζ Κλούνεϊ. Το “Good night and good luck” έχει να κάνει με την παράνοια που επικρατούσε στις ΗΠΑ για τον φόβο εξάπλωσης του κομμουνισμού τον οποίο συντηρούσε ο γερουσιαστής Τζόζεφ Μακάρθι. Η ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν έχει να κάνει με τον κομμουνισμό. Έχει όμως να κάνει με την παράνοια…
Δεν απέκρυψα τις συλλογικές μου πεποιθήσεις. Τόσο στα κείμενά μου όσο και στις ραδιοφωνικές μου εκπομπές αναφερόμουν στον Ηρακλή. Δεν θα μπορούσα να μην το κάνω. Από παιδάκι υποστήριζα τον Ηρακλή, έπαιξα ποδόσφαιρο στον Ηρακλή, ταξίδεψα στην Ελλάδα και το εξωτερικό για να συμπαρασταθώ στον Ηρακλή, χάρηκα, απογοητεύτηκα, θύμωσα, πανηγύρισα για τον Ηρακλή. Ποτέ μου, όμως, δεν άφησα τα συναισθήματα να θολώσουν την κρίση μου. Αυτά όμως που συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν έχουν να κάνουν με τα συναισθήματα. Έχουν να κάνουν με την λογική. Και απ’ ότι φαίνεται, η λογική εξαντλήθηκε…
Κάθε υγιώς σκεπτόμενος φίλαθλος γνωρίζει ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο νοσεί. Όποιος δεν το βλέπει, εθελοτυφλεί. Όποιος το βλέπει και δεν κάνει τίποτα, εγκληματεί. Όταν οι πάντες ασχολούνται με κασέτες, στημένους αγώνες, διαπλεκόμενους, “φιλάθλους” που δεν τους ενδιαφέρει το άθλημα αλλά η βία και η καταστροφή τότε εύκολα μπορείς να συμπεράνεις ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο όχι μόνο νοσεί, αλλά βρίσκεται ήδη στην εντατική. Όλοι αναζητούμε το θαύμα για να γίνει καλά. Τα θαύματα όμως δεν γίνονται κάθε μέρα. Χρειάζεται δράση. Αν ο Ηρακλής είναι η Ιφιγένεια του ποδοσφαίρου που θα πρέπει να θυσιαστεί για να έρθει η κάθαρση, καλώς να θυσιαστεί. Οι οπαδοί του θα στεναχωρηθούμε αλλά θα είναι για καλό. Τα πάντα θα εξαγνιστούν και ολόκληρος ο πλανήτης θα αναφέρεται με θαυμασμό στο ελληνικό πρωτάθλημα, το πιο αξιοκρατικό του σύμπαντος. Γιατί όμως η άποψή μου είναι διαφορετική; Γιατί έχω την αίσθηση ότι δεν θα αλλάξει τίποτα; Γιατί δεν δίνονται στην δημοσιότητα οι φάκελοι όλων των ομάδων ώστε να μπορέσει να διαπιστώσει το πανελλήνιο ότι όλα έγιναν σύμφωνα με το νόμο και δικαίως υποβιβάζεται ο Ηρακλής (και ότι οι υπόλοιπο φάκελοι είναι “πεντακάθαροι”); Γιατί νομίζω ότι τα συμφέροντα σκοτώνουν το Ηρακλή; Γιατί, γιατί, γιατί… Όταν αποδεικνύεις με οικονομολογικές γνωματεύσεις ότι η ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρεία είναι απολύτως βιώσιμη αλλά, παρ’ όλα αυτά, χάνεις το δίκιο σου, τότε κάτι βρωμάει. Ίσως να είναι η μυρωδιά του πτώματος που ακούει στο όνομα: ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ο Ηρακλής πέφτει. Ας θυμηθούν όμως όσοι κινούν τα νήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου ότι η Ιφιγένεια σώζεται με θεϊκή παρέμβαση την τελευταία στιγμή. Ακόμη κι αν χρειαστεί να παίξει μια χρονιά στην “Football League”. Όσο για τους ανθρώπους που “νοιάζονται” για το καλό του ποδοσφαίρου μας, ενα πράγμα μπορώ να πω: Καληνύχτα και καλή τύχη…
