Τι κοινό έχει το προηγούμενο τεύχος των “Επιλογών” που ήταν αφιερωμένο στο γάμο, με το τεύχος της Κυριακής που είναι αφιερωμένο στις γεύσεις; Σας αφήνω λίγα δευτερόλεπτα να το σκεφτείτε (στο σημείο αυτό φανταστείτε ότι ακούτε το κομμάτι “The entertainer” του Σκοτ Τζοπλιν, την μουσική αναμονής που έχουν τα περισσότερα τηλεφωνικά κέντρα)...
Τέλος χρόνου. Ας το πάρει το ποτάμι. Η απάντηση είναι: το ρύζι. Στο προηγούμενο τεύχος το “φάγαμε” στο κοστούμι, στο προσεχές το απολαμβάνουμε στο πιάτο. Όσοι βρήκατε την απάντηση, σάς αξίζουν συγχαρητήρια (η αλήθεια είναι ότι ήταν πολύ εύκολο). Το μενού-υπερθέαμα των “Επιλογών” δεν περιλαμβάνει, αποκλειστικά, ρύζι αλλά οτιδήποτε τραβά η ψυχή και ο ουρανίσκος σας: από ελληνικές παραδοσιακές γεύσεις (θυμάστε το ρύζι για το οποίο έγραφα παραπάνω; Θα το απολαύσετε, μυδοπίλαφο) μέχρι noodles και σούσι. Και δεν σταματούμε εκεί. Έχουμε συνεντεύξεις με τον Γιάννη Μπουτάρη, τον μοναχό Επιφάνιο, την Ελένη Ψυχούλη και τον -πάντα επίκαιρο- Μίμη Ανδρουλάκη να μιλάει για τις γυναίκες (και όχι μόνο). Ακόμη, σάς γνωρίζουμε τα ιστορικά μαγειρεία της Θεσσαλονίκης και, χωρίς ίχνος ντροπής, ομολογούμε ότι δοκιμάσαμε τα πάντα. Δεν τα φάγαμε μαζί, τα φάγαμε μόνοι μας...
Για την χώνεψη κρατήσαμε μια ξενάγηση στην αγορά Μοδιάνο, τη Νέα Αγορά και το Καπάνι, μια περιοχή που έχει παραμείνει αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου. Φροντίστε να φορέσετε άνετα παπούτσια γιατί θα περπατήσουμε αρκετά. Και όταν πεινάσουμε (από εδώ το πήγα, από εκεί το έφερα, πάλι στο φαγητό καταλήξαμε), καθόμαστε σε ένα από τα παραδοσιακά τσιπουράδικα για ένα ποτηράκι και κουβέντα...
Υ.Γ. Κάθε φορά που έχουμε τεύχος αφιερωμένο στο φαγητό μού έρχονται στο νου κάτι αυτοκόλλητα που έκαναν θραύση την εποχή που ήμουν παιδάκι. Απεικόνιζαν λουλούδια και κάθε φορά που τα έτριβες έβγαζαν την μυρωδιά του συγκεκριμένου λουλουδιού. Όλα τα πιτσιρίκια στο δημοτικό είχαμε γεμίσει τα τετράδιά μας με αυτά. Η τάξη μύριζε λες και είχε μπει η άνοιξη. Στο θέμα μας... Επί χρόνια προτείνω να κάνουμε τα αφιερώματα φαγητού στις “Επιλογές” scratch and sniff. Κάθε φορά που θα βλέπεις στην φωτογραφία, για παράδειγμα, ένα κοκκινιστό να την τρίβεις και να παίρνεις τζούρα κοκκινιστού. Βλέπεις παντσέτα; Τρίψιμο και τζούρα παντσέτας... Δυστυχώς, δεν βρήκα ανταπόκριση. Ίσως να είναι υπέρογκο το κόστος παραγωγής. Ίσως να μην υπάρχει ακόμη άρωμα κοκκινιστού και παντσέτας. Ποιος ξέρει; Μπορεί να φοβούνται στην διοίκηση μήπως στη συνέχεια ζητήσω να κάνουμε το τεύχος scratch and sniff and lick. Μετά το τρίψιμο, να μυρίζεις την σελίδα και στην συνέχεια να την γλύφεις για να την γευτείς. Χμμμμμμ... Πώς δεν το σκέφτηκα νωρίτερα;
