Η απάντηση στο ερώτημά μου δόθηκε, όταν ο Δημήτρης μετακόμισε τελικά στη Θέρμη και έφτασε η ώρα να τον επισκεφτώ για το μεγάλο φαγοπότι, με αφορμή τη νέα ζωή που ξεκινούσε μακριά (που λέει ο λόγος) από τη Θεσσαλονίκη. Για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια αντίκρισα και πάλι την εικόνα παιδιών που παίζουν ξέγνοιαστα στον δρόμο. Ήταν κάτι που το είχα ξεχάσει. Για την ακρίβεια, είχα να το δω από την εποχή που έπαιζα μήλα, τζαμί και κρυφτό στη γειτονιά μου. Κι από τότε πέρασαν πολλά χρόνια...
Στο “live!” της Κυριακής κάνουμε μια βόλτα στην Θέρμη και διαπιστώνουμε ότι, παρά την αύξηση του πληθυσμού και τη μεγάλη οικιστική της ανάπτυξη, η πόλη διατήρησε τα χαρακτηριστικά που είχε πριν από δεκαετίες: την ησυχία, τη ζεστασιά των κατοίκων της, την άριστη ποιότητα ζωής. Και για επιδόρπιο σάς παρουσιάζουμε τα "best of".
