Θυμάμαι τη δημιουργία του πρώτου τεύχους του “live!” λες και ήταν χθες. Το τρέξιμο των πρώτων ημερών, τα κείμενα που γράψαμε, το κόκκινο-μαύρο εξώφυλλο, τη χαρά που νιώσαμε όταν το θαυμάζαμε τυπωμένο. Και, σαν να μην πέρασε μια μέρα, το νεογνό έγινε 100 τευχών και μεγαλώνει βδομάδα με τη βδομάδα. Την περασμένη Κυριακή σβήσαμε τα κεράκια της τούρτας και ευελπιστούμε να σβήσουμε ακόμη περισσότερα στο μέλλον.
Την διαδικασία της έκδοσης του πρώτου τεύχους των “Επιλογών” δεν την βίωσα. Ήμουν παιδάκι όταν κυκλοφόρησαν. Θυμάμαι, όμως, την έκπληξη των γονιών μου όταν κρατούσαν στα χέρια τους την “Μακεδονία της Κυριακής” που περιείχε ένα ένθετο περιοδικό με αεροφωτογραφία της Θεσσαλονίκης στο εξώφυλλο. Κανείς δεν είχε ξαναδεί ένθετο σε ελληνική εφημερίδα γιατί κανείς δεν είχε σκεφτεί να το δημιουργήσει. Η “Μακεδονία” τόλμησε και η ιστορία την δικαίωσε. Σήμερα δεν υπάρχει ούτε μία κυριακάτικη εφημερίδα που να μην διαθέτει -έστω κι ένα μικρό- ένθετο περιοδικό.
Στο πλήρωμα του περιοδικού ανέβηκα το καλοκαίρι του 2001. Στην αρχή κάνοντας γκεστ εμφανίσεις, γράφοντας μικρά χιουμοριστικά κειμενάκια και από το τεύχος 300 που εκδόθηκε στις 18 Νοεμβρίου του 2001, μπήκα μόνιμα στην ομάδα. Τετρακόσια (και βάλε) τεύχη αργότερα σβήνω σήμερα μερικά από τα 700 κεράκια της τούρτας. Τι να ευχηθώ στις “Επιλογές”; Να τα χιλιάσουν; Η χιλιάδα παραείναι κοντά. Ας αρκεστώ στο: ό,τι καλύτερο για το περιοδικό και το προσωπικό του.
Υ.Γ. Το πρώτο μίνι-άρθρο μου στο περιοδικό είχε τίτλο “Αυτά που πρέπει να κάνεις / αυτά που δεν πρέπει να κάνεις το καλοκαίρι”. Δεν χρειάζονται, νομίζω, περισσότερες διευκρινήσεις. Το πρώτο μεγάλο μου θέμα είχε τίτλο: “Μιχαλάκη μη ξεχνάς την κατάρα της Γριάς” και ασχολούνταν με την μεταγραφή του Μιχάλη Κωνσταντίνου στον Παναθηναϊκό. Υπήρχε ο μύθος ότι όσοι φεύγουν από τον Ηρακλή (για την δόξα ή το χρήμα) “τιμωρούνται” από μια ανεξήγητη δύναμη με τραυματισμούς, αθλητική κακοτυχία κτλ. Ο Μιχαλάκης τη γλίτωσε... Στο επετειακό 700ο τεύχος έγραψα ένα κείμενο για την “Αράχοβα της βόρειας Ελλάδας”, τον Παλαιό Άγιο Αθανάσιο. Όλοι ξέρουμε που βρίσκεται και όλοι θα θέλαμε να αποκτήσουμε εκεί ένα σπίτι. Ίσως μέχρι τα 1.000 τεύχη να το έχω αποκτήσει...
